ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 |
بسم الله الرحمن الرحیم
إنا لله و إنا الیه راجعون
رحلت عالم عامل، روحانی خدوم، خطیب توانا، ابوالشهید، جناب حجت الاسلام و المسلمین آقای حاج شیخ ابوطالب مصطفایی«قدسسره» را به پیشگاه امام عصر«عجلالله تعالیفرجه»، علما و روحانیون، مردم مؤمن و متدین نجفآباد و بهویژه بیت شریف ایشان تسلیت عرض میکنم.
ایشان از نوادری بود که عمر طولانی خود را صرف تبلیغ دین مبین اسلام و مذهب فقه جعفری نمود و هیچگاه کسی از منبر و سخن او خسته و دلزده نشد. منبرش مشتمل بر احکام فقهی، معارف قرآنی، احادیث و قصههای ناب بود. بیان شیوا و سخنان خِرَدورزانه و دلپذیر او پیوسته معارف دینی را در بین مردم گسترش میداد. صراحت لهجه همراه با متانت و درعینحال شیرینی کلام، از او شخصیتی ساخته بود محبوب همگان. او در طول منبر بهگونهای سخن میگفت که از دانشآموز تا دانشمند و روحانی همه از منبرش بهره ببرند.
او دینش را برای دنیای خود یا برای دنیای دیگران نفروخت و پیوسته آنچه را که حق میدانست بیان میکرد. تا آنجاکه فرصت اجازه میداد به کشاورزی میپرداخت تا از دسترنج خود استفاده کند و نیز درد و رنج کشاورزان را لمس کند.
مسلماً افراد به تناسب سن و مقدار انس با او، خاطراتی دارند که سزاوار است برای دیگران بیان کنند تا فضایل کمنظیر او پیوسته در جامعه باقی بماند؛ بهویژه در روزگار ما که تبلیغات رسانهها افراد را کمکار، پرتوقع مصرفگرا و ظاهرگرا ساخته، ترس آن است که کمکم فضیلت تواضع، پرکاربودن، مردمداری، راستگویی، بیغلوغشبودن از جامعه رخت بربندد؛ لذا باید خاطرات ایشان بهعنوان عالِمی عامل در هر کوی و برزن زبانبهزبان بگردد یا مکتوب شود و در اختیار دیگران قرار گیرد. هنوز طنین روضههای ایشان در ذهنها هست که میفرمود: «من رفتم کربلا شما هم اگه خواستید بیایید» و با چند جمله روضة مختصر، مجلس را منقلب میکرد و خداوند خواست که روز پس از عاشورای حسینی رحلت کند تا در محرمهای متمادی، یادش گرامی داشته شود.
اینجانب، از خداوند متعال برای آن عالمِ بحقعامل، عُلُو درجات و حشر با اولیای الهی، بهویژه حشر با سرور و سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین«ع» را خواهانم و برای خانوادة محترم ایشان و تمامی وابستگان و دوستان ایشان صبر جمیل و اجر جزیل مسألت میکنم.
احمد عابدینی، 11 محرم الحرام 1436